‘Zwart-wit, veel contrast, met een verhaal of een knipoog’

| Sanne Leenders

Een nieuw jaar, een nieuwe stadsfotograaf. Na het succes van de eerste stadsfotografe Evi de Werd is het nu tijd voor Chris Oomes om aan Tilburg te laten zien wat hij ziet. Fotografie is voor Chris iets filosofisch geworden. ‘Als ik nu tijdens het interview een foto maak is dit moment vastgelegd. Wanneer ik die foto mee naar huis neem dan gaat dit moment daarmee nooit meer weg. Als ik die foto niet maak zit dit moment alleen in mijn herinnering. Dat vind ik een heel mooi gegeven: een interview van een uur in één beeld vastleggen.’ Chris gaat zich dit jaar laten zien door de (0)13 Geluksplekken van Tilburg te fotograferen. Daarnaast zal hij maandelijks 1 favoriet stadstafereel uitlichten.  
Foto: Camiel Donders

Het waren de begin jaren 80 toen Chris zich in Tilburg ging nestelen. Chris begon met zijn studie aan de Universiteit van Tilburg, taal en literatuurwetenschappen. Door de gezelligheid en de vele vrienden in de stad was hij al snel verkocht. Maar, toen de studententijd dan toch echt ten einde was, kwam een baan bij RTL4 om de hoek kijken. ‘Toen zeiden ze tegen mij: Chris als je niet naar Hilversum gaat verhuizen dan ga je het niet volhouden. Dat klopte uiteindelijk ook. Ik heb dat een jaar volgehouden, een seizoen. Daarna heb ik weer werk dichterbij gezocht.’ Tilburg heeft uiteindelijk een plekje in zijn hart ingenomen. Dat hij nu stadsfotograaf mag zijn vindt hij dan ook een grote eer.

‘Ik ben kunstliefhebber, mensliefhebber, ik ben liefhebber van heel veel’
We maken met Chris kennis als een echte alles liefhebber. ‘Dat wat ik doe, probeer ik goed te doen. Ik merk dat ik de laatste jaren veel kan combineren. Dat ik uit verschillende dingen waarin ik actief ben een soort van extra zwengel krijg in wat ik doe. En dat is leuk om te merken vind ik.’ 

Chris zijn hobby is natuurlijk, hoe kan het ook anders, fotografie. Zijn passie brengt hij over op zijn kinderen.‘ Bij ons staan altijd foto’s door het hele huis. Mijn beide kinderen zijn op de een of andere manier ook met kunst of vormgeving bezig en studeren allebei bij Sint Lucas. Mijn zoon ontwerpt media, dus filmposters, folders, internetsites en games. Mijn dochter studeert Vormgeving en Ambacht. Zij heeft ook deze fantastische hoed gemaakt.’ (Zie foto).

Naast stadsfotograaf is Chris ook nog docent op de Fontys Hogeschool Communicatie in Eindhoven, werkt hij ook een deel bij Fontys Hogeschool Journalistiek in Tilburg en geeft hij een fotografie cursus samen met een vriend waarmee hij ook nog een eigen fotoclub heeft opgericht. Zoals Chris zelf aangeeft zit in wat hij doet een mooie rode draad. ‘Ik geef al 20 jaar les bij Fontys Hogeschool Communicatie in Eindhoven en daar doceer ik nu onderzoeksmethoden. Op de Fontys Hogeschool Journalistiek in Tilburg voer ik zelf onderzoek uit. De link met fotografie is dat ik altijd bezig ben met onderzoek. Je hebt verschillende manieren van foto’s maken: je komt op straat en je ziet een mooi ding en je maakt er een foto van, dus spontaniteit. Maar soms moet je voor een foto de plek eerst onderzoeken of meerdere malen bezoeken. Zo is dat ook bij de winnende foto gegaan.'

‘Ticket to Tilburg’
Dat is de uiteindelijke titel van de winnende foto. De foto laat het verhaal zien van een stelletje dat elkaar ontmoet op het Centraal Station van Tilburg. Het geeft precies weer wat de stijl van onze nieuwe stadsfotograaf typeert: ‘Zwart-wit, veel contrast, met een verhaal of een knipoog.’ Film noir speelt daarin een belangrijke rol. ‘Ik heb wel iets met melancholie, nostalgie en oud. Laatst vroeg Leo Bormans, van het project Geluksplekken 013, waar dat vandaan komt? Toen wist ik het niet, maar nu weet ik het: ik vind het heel moeilijk om afscheid te nemen, dat is het.’

Geluksplekken, daarentegen, heeft Chris genoeg. Stations zijn daarin zeker de grote favoriet. ‘Een station is een plek waar mensen elkaar ontmoeten, maar ook waar mensen afscheid nemen. Dat vind ik dan wel weer moeilijk. Er is een Frans spreekwoord en dat zegt: ‘Le retour fait oublier l'adieu.’ Het weerzien doet het afscheid nemen vergeten. Dat vind ik mooi. Ja, ik leg wel een verzamelingetje aan van foto’s over stations.’

Alle moderne gebouwen in een oud jasje
Chris heeft ooit heel bewust gekozen voor Tilburg en daar is hij nog steeds heel blij mee. ‘Voornamelijk de laatste 5 jaar zie ik dat Tilburg zo’n enorme boost krijgt. De terrasjes komen als paddenstoelen uit de grond en ze zitten nog vol ook. Het is gewoon gezellig in Tilburg! Het is mooi aan het worden, de Spoorzone, de Piushaven. We hebben fantastische musea, mensen komen uit heel Nederland voor De Pont. Het is gewoon een fantastische stad.’

Chris houdt van de fotogenieke plekken van Tilburg zoals de straten in de binnenstad en de kleine steegjes. ‘De oude gebouwen in Tilburg vind ik eigenlijk het mooiste, maar ik vind het ook wel weer mooi hoe het inmiddels is ontstaan dat het nieuwe naast het oude kan staan. Daar heb ik wel heel erg aan moeten wennen, ik denk elke Tilburger wel.’ Het liefst haalt Chris alle oude stenen van de sloop en bouwt deze om de nieuwe gebouwen heen. ‘Hetzelfde gebouw, maar gewoon in het oude jasje.’

Het dorp
‘Het muzieknummer wat mij het meest raakt is van Wim Sonneveld, Het dorp. Dat verwoordt wel het meest hoe ik in elkaar zit.’ Het contrast van vroeger, een Heuvelstraat waar auto’s nog onbekend zijn en waar mensen nog met kruiwagens over straat lopen, dat vind Chris zo ontzettend mooi. Met pijn in het hart praat Chris over wat er bijvoorbeeld in de Noordstraat is weggehaald. ‘Er stonden daar zo veel mooie gebouwen zoals de Muziekfabriek van Mathieu Kessels. Dat is allemaal veranderd.’ Daarmee wil Chris overigens niet zeggen dat we terug moeten naar die tijd. Hij is blij met 2019. Dat de tijd verandert, met social media, computers en even lekker met de lift in plaats van de trap. Chris is absoluut geen klager, maar de nieuwe gebouwen zouden voor hem niet hoeven. ‘Maar dat we daarin lekker zitten te werken met computers vind ik prima.’